بازیافت پلاستیک چیست و چگونه پلاستیک را بازیافت کنیم

بطری های پلاستیکی

اطراف ما پلاستیک است. از بطری های نوشابه، کیسه های مواد غذایی گرفته تا کارت شناسایی شما، ما هر روز پلاستیک را می بینیم و استفاده می کنیم. بسیاری از این پلاستیک ها از موادی مانند پتروشیمی ها به دست می آیند. مقدار پلاستیک اطراف ما می تواند مزایا و معایبی داشته باشد.

 

پلاستیک می تواند باعث ایجاد زباله و آلودگی در محیط شود. این اثرات می تواند انسان و محیط زیست را در معرض خطر قرار دهد. همچنین، اگر پلاستیک را به درستی مدیریت نکنید، ساختن پلاستیک‌های جدید می‌تواند باعث اتلاف منابع شود. بنابراین استفاده مجدد و پردازش مجدد پلاستیک برای جلوگیری از ضایعات منطقی است.

 

به همین دلیل، بازیافت پلاستیک یک روش ضروری در تولید پلاستیک است. آیا تعجب می کنید که بازیافت پلاستیک به چه معناست یا بازیافت چگونه اتفاق می افتد؟

 

این مقاله به تمام سوالات شما پاسخ می دهد. ما به شما نشان می دهیم که چگونه پلاستیک بازیافت می شود و چرا بازیافت برای انسان و محیط زیست مفید است.

 

بازیافت پلاستیک روشی برای جمع آوری زباله های پلاستیکی و تبدیل مجدد آنها به محصولات پلاستیکی جدید و مفید است. در جهان بیش از یک تریلیون پوند مواد پلاستیکی تولید و استفاده می شود. بازیافت پلاستیک تضمین می کند که این مقدار عظیم پلاستیک هدر نمی رود. در عوض، می توانید مواد را دوباره پردازش کنید تا محصولات دیگر را دریافت کنید.

 

مطالب [نمایش]

 

پلاستیک های بازیافتی رایج چیست؟

حدس بزن چی شده. بیشتر پلاستیک هایی که در زندگی روزمره با آنها روبرو می شویم قابل بازیافت هستند. بنابراین می دانید، در اینجا برخی از رایج ترین انواع پلاستیکی که می توانید بازیافت کنید، آورده شده است.

 

PET

PET (پلی اتیلن ترفتالات) یک ترموپلاستیک محبوب است. این ماده نازک است و برای تولید محصولات کم فشار عالی است. الیاف لباس و بطری های نوشابه محصولات محبوب ساخته شده از PET هستند.

 

پی وی سی

پی وی سی (پلی وینیل کلراید) یکی دیگر از مواد ترموپلاستیک است. همچنین یکی از مواد پلاستیکی رایج در سراسر جهان است. PVC برای تولید سیم، لوله، بطری و فیلم چسبنده استفاده می شود.

 

HDPE

HDPE (پلی اتیلن با چگالی بالا) نیز یک ترموپلاستیک است. در مقایسه با PVC نرم تر و انعطاف پذیرتر است. نمونه هایی از محصولاتی که تولیدکنندگان برای تولید آنها از HDPE استفاده می کنند گالن و لوله هستند.

 

LDPE

این ماده برعکس HDPE است. LPDE (پلی اتیلن با چگالی کم) برای ساخت کیسه های پلاستیکی استفاده می شود. گاهی اوقات، بازیافت این مواد آسان نیست. به جای بازیافت، می توانید آنها را تمیز کرده و برای مقاصد دیگر دوباره استفاده کنید.

 

با این حال، واقعیت این است که شما نمی توانید همه انواع پلاستیک را بازیافت کنید. این به این دلیل است که محصولات پلاستیکی از انواع مختلفی از مواد تولید می شوند. و بازیافت برخی از این مواد غیر اقتصادی است.

 

معمولاً این یا به دلیل طولانی بودن فرآیند یا هزینه زیاد است. و گاهی اوقات، ناکارآمدی فرآیند بازیافت موجود. به عنوان مثال، اگر این مواد را در تجهیزات بازیافت قرار دهید، ممکن است باعث توقف یا شکستن تجهیزات شوند.

 

مزایا و معایب انرژی های تجدیدپذیر را نیز ببینید

آیا می دانید چه نوع پلاستیکی در این دسته قرار می گیرد؟ بفرمایید.

 

PS

PS یک پلیمر است. نمونه‌هایی از محصولاتی که از این پلاستیک به دست می‌آیند شامل کارد و چنگال پلاستیکی و ظروف ماست است.

 

PP

PP نیز یک پلیمر است. تولیدکنندگان اغلب از آن برای ساخت جعبه های پلاستیکی، مبلمان پلاستیکی و درب شیشه های پلاستیکی استفاده می کنند. در بیشتر موارد، شرکت های بازیافت آن را برای بازیافت رد می کنند.

 

بنابراین، از همه چیزهایی که گفتیم، بازیافت پلاستیک به نوع ماده بستگی دارد. و مواد پلاستیکی که بازیافت نمی‌کنید از بین می‌روند یا در محل‌های دفن زباله دفع می‌شوند. با این وجود، بازیافت بهترین انتخاب برای مواد پلاستیکی است.

 

پلاستیک چگونه بازیافت می شود؟

پلاستیک ها انواع مختلفی دارند. و این باعث می شود که بازیافت همه پلاستیک ها به یک شکل غیرممکن شود. با این حال، دو روش برای بازیافت پلاستیک وجود دارد.

 

بازیافت سنتی

این روش رایج ترین روش بازیافت است. کلمه دیگر برای بازیافت سنتی بازیافت مکانیکی است. این روش برای بازیافت مواد ترموپلاستیک مناسب است.

 

روش بازیافت سنتی شامل ذوب پلاستیک و پردازش آنها به محصولات پلاستیکی جدید است. پس از اینکه بازیافت‌کنندگان پلاستیک را ذوب کردند، آنها را از طریق فرآیندی به نام قالب‌گیری تزریقی به محصولات جدیدی تبدیل می‌کنند.

 

بازیافت پیشرفته

بازیافت پیشرفته فرآیندی است که از طریق آن اثر مواد شیمیایی باعث تجزیه مواد پلاستیکی می شود. این روش از سه تکنیک دیگر تشکیل شده است. این تکنیک ها شامل پیرولیز، بازیافت شیمیایی و تبدیل به گاز است.

 

پیرولیز تکنیکی است که شامل بازیافت زباله های پلاستیکی به نفت خام است. بازیافت شیمیایی مستلزم تبدیل یک پلیمر به مونومر است که می تواند محصولات جدیدی ایجاد کند. به عنوان مثال، تولیدکنندگان از بازیافت شیمیایی برای ساخت نایلون استفاده می کنند.

 

از طرف دیگر، گازی شدن پلاستیک را به گاز تبدیل می کند. تولیدکنندگان از گاز حاصل از این فرآیند برای تولید انرژی استفاده می کنند.

 

بازیافت سنتی و پیشرفته هر دو مزایای خود را دارند. با این حال، استفاده از هر یک از دو روش بستگی به امکانات موجود دارد. محصول نهایی که یک بازیافت‌کننده قصد تولید آن را دارد، روش بازیافت را نیز تعیین می‌کند.

 

با این وجود، همه روش ها شامل مراحل مشابه در طول بازیافت هستند. نگران نباشید؛ این مراحل را در قسمت بعدی به شما خواهیم گفت.

 

بچه ها-ص

بطری پلاستیکی نوعی بطری است که از پلاستیک تولید می‌شود. بطری‌های پلاستیکی معمولاً برای ذخیره مایعاتی مانند آب، نوشیدنی‌های گازدار، روغن موتور، روغن آشپزی، دارو، شامپو، شیر و جوهر استفاده می‌شوند. بطری‌های پلاستیکی از نمونه‌های خیلی کوچک برای بطری‌های نمونه تا بطری‌های خیلی بزرگ 60 لیتری متغیر هستند. بطری پلاستیکی یک ظرف از جنس پلاستیک با دهانه باریک‌تر از بدنه خود است که معمولاً با یک دهانه پلاستیکی از جنس خود پوشانده می‌شود.

 تاریخچه[ویرایش]

بطری‌های پلاستیکی برای اولین بار در ساله 1947 تبلیغ شدند؛ اما تا اوایل دهه? 60 میلادی هزینه نسبتاً زیادی داشتند، تا وقتی که پلی اتیلن متراکم معرفی شد.^[2] آن‌ها به علت هزینه? کم تولید و جابجایی و وزن کمشان نسبت به بطری‌های شیشه‌ای به سرعت میان تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان محبوب شدند.^[3] هرچند بزرگترین مزیت بطری‌های پلاستیکی نسبت به شیشه‌ای مقاومت آن‌ها نسبت به شکستن در تولید و جابجایی است. بجز شراب و آبجو، صنایع غذایی بطری‌های پلاستیکی را به صورت کامل با بطری‌های شیشه‌ای جایگزین کرده‌است.

تولید[ویرایش]

بطری‌های پلاستیکی به روش‌های متفاوتی تولید می‌شوند. انتخاب مواد با توجه به فرایند مورد نظر متفاوت است.

پلی‌اتیلن متراکم (HDPE)[ویرایش]

به‌صورت وسیع رزین برای بطری‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. این ماده اقتصادی، مقاوم در برابر ضربه، و سد خوبی در برابر رطوبت است. پلی‌اتیلن متراکم با گستره? وسیع از مواد مانند اسیدها و مواد قابل اشتعال می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد، اما با حلال‌ها سازگار نیست. این ماده مورد تأیید FDA برای مواد غذایی می‌باشد. پلی‌اتیلن متراکم، شفاف و قابل انعطاف است. اضافه کردن رنگ به پلی‌اتیلن متراکم آن را کدر می‌کند. هرچند در دماهای زیر نقاط انجماد محافظت خوبی را مهیّا می‌کند، از آن نمی‌توان برای پر کردن محصولاتی که دمایشان بالای 160 فارنهایت یا 71 سلسیوس هستند یا محصولاتی که نیازمند بسته‌بندی مکشی هستند، استفاده کرد.

پلی‌اتیلن کم‌تراکم (LDPE)[ویرایش]

• به پلی‌اتیلن متراکم شبیه است، انعطاف‌پذیرتر است و در کل مقاومت شیمیایی کمتری از پلی‌اتیلن متراکم دارد، اما شفاف‌تر است. پلی اتیلن کم‌تراکم به صورت عمده در فرایندهای پرفشار مورد استفاده قرار می‌گیرد، و هزینه آن به صورت قابل توجهی از پلی اتیلن متراکم بیشتر است.

پلی‌اتیلن ترفتالات (PET)[ویرایش]

خواص مطلوب PET مانند شفافیت، سبک بودن، استحکام بالا، خواص خزشی مطلوب، جذب پایین عطر و طعم، مقاومت شیمیایی بالا، و ظاهر زیبا، و دسترسی آسان‌تر و قیمت پایین، PET را به ماده انتخابی مناسب برای ساخت بطری‌های بسته‌بندی تبدیل کرده‌است. پلاستیک‌هایی که برای ساخت بطری استفاده می‌شوند عبارتند از: پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی اتیلن (PE)، پلی پروپیلن (PP)، پلی کربنات (PC) و پلی اتیلن ترفتالات (PET).

بطری‌های رایج امروزی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند از جنس پلی اتیلن ترفتالات که به‌طور اختصاصی PET معرفی می‌شوند ساخته می‌شوند. بطری‌های PET به‌طور عمومی 14 درصد از بطری‌های پلاستیکی رایج را شامل می‌شوند.PET یک پلیمر است که از هیدروکربن‌های نفتی ساخته شده‌است که آن را از یک واکنش بین اسید ترفتالیک و اتیلن گلیکول به وجود می‌آورند.

تولید بطری از چهار پلاستیک اول توسط فرایند اکستروژن مذاب و باد کردن پلیمر در قالب انجام می‌شود و در واقع نیازی به تولید پریفرم نیست. اما PET در حالت مذاب استحکام لازم را ندارد؛ بنابراین فرایند تولید بطری PET شامل دو مرحله است.

مرحله اول تولید

PET مانند یک لوله نازک و دراز ساخته می‌شود که به اصطلاح به آن پریفرم می‌گویند.

مرحله دوم تولید

پریفرم‌های تولید شده در دستگاه قرار گرفته و تحت فشار بالا و حرارت زیاد در قالب مخصوص به شکل بطری درآمده و فرایند تولید آن به اتمام می‌رسد.

تعریف پریفرم

از آنجاییکه PET در حالت مذاب استحکام لازم را ندارد، مواد PET به قطعات لوله‌ای شکل توخالی که در واقع پیش شکل بطری محسوب می‌شود، تبدیل می‌شوند. این قطعات حاصل از فرایند تزریق، در دستگاه‌های بادکن شکل داده شده و با توجه به قالب بطری و وزن پریفرم در تولید انواع مختلف بطری به کار می‌رود.

خلاصه فرایند تولید

مواد اولیه PET داخل سیلوی مواد، توسط لوله‌های مواد کش وارد گازگیر شده و به مدت حدود 6 ساعت در دمای بین 140 تا 170 گازگیری شده و به ماشین تزریق منتقل می‌شود. این مواد در طی فرایند تزریق ذوب شده و به داخل قالب تزریق می‌شوند، قطعات داخل قالب و توسط چیلر خنک کاری شده و قطعه شفاف از قالب خارج می‌گردد. این قطعات توسط نوار نقاله حمل و وارد کیسه‌های مخصوص شده و بسته‌بندی می‌گردد.

پلی وینیل کلراید (PVC)

به صورت طبیعی شفاف است، بسیار مقاوم دربرابر روغن و اکسیژن بسیار کمی را عبور می‌دهد. در برار اکثر گازها سد محکمی است، و همچنین مقاومت آن در برابر ضربه? افتادن بسیار خوب است. پی‌وی‌سی مقاوم دربرابر مواد شیمیایی است اما در مقابل بعضی حلال‌ها ضربه پذیر است. پی وی سی در برابر حرارت بسیار ضعیف است و در 71 درجه سانتیگراد ذوب می‌شود، به همین علت غیرقابل استفاده برای محصولات داغ است. به خاطر احتمال مضر بودن برای سلامتی، در سال‌های اخیر با عنوان مضر از آن یاد شده‌است.

پلی‌کربنات (PC)

رزین پلی‌کربنات در سال 1953 میلادی توسط دکتر دانیال فاکس در کمپانی جنرال الکتریک پلاستیک ساخته شد و در سال 1958 به‌طور انبوه برای اولین بار به بازار عرضه گردید. انواع ورق‌های ساخته شده نیز در سال 1968 تولید و روانه بازار شد. پلی‌کربنات پلاستیک شفاف است و برای تولید بطری‌های آب و شیر از آن استفاده می‌شود.^[4]

پلی‌پروپیلن

به صورت عمده در تولید بانکه و ظرف مربا کاربرد دارد و ظرف سفتی را که رطوبت را عبور نمی‌دهد حاصل می‌کند. یکی از مزیت‌های بزرگ مقاومت پلی پروپیلن در دماهای بالا است (تا دمای 104 درجه سانتیگراد) به همین علت از آن برای پر کردن مواد داغ استفاده می‌شود. پلی پروپیلن اتوکلاو است و امکان سترون|استریلیزه کردن با بخار را فراهم می‌کند. پلی پروپیلن مقاومت بسیار عالی در برابر مواد شیمیایی دارد اما در دماهای پایین مقاومت آن نسبت به ضربه ناشی افتادن کم است.

پلی پروپیلن گسترش یافته یا EPP حباب یا لایه‌ای از پلی پروپیلن است که دارای ویژگی فشاری خوبی است که ناشی از سختی و سفتی پایین آن است و به آن اجازه می‌دهد که بعد از اعمال فشار به حالت اولیه خود برگردد و به‌طور گسترده‌ای در صنعت هواپیمایی و وسایل کنترل رادیویی بکار می‌رود که این ویژگی ناشی از قدرت جذب فشار است.

پلی‌استایرن (PS)

شفافیت و سختی و مقرون به صرف بودن بسیار خوبی را به ارمغان میاورد. معمولان در بسته‌بندی‌های خشک مانند ویتامین‌ها و ژله کاربرد دارد. پلی‌استایرن سد خوبی نیست (رطوبت، اکسیژن، ...) و مقاومت در برابر ضربه کمی دارد.

بیوپلاستیک[ویرایش]

مسائل سلامتی و محیط زیستی

استفاده از پلاستیک در بسته‌بندی مواد غذایی، تجزیه طولانی آن، و مسائل مربوط به سلامتی مصرف‌کنندگان مورد نگرانی است. کارین مایکل، استاد دانشگاه پزشکی هاروارد، عقیده دارد که مواد ناشی از استفاده از بطری‌های پلاستیکی باعث سرطان و عقیم شدن می‌شود.

در ایالات متحد آمریکا، FDA قوانین مربوط به بطری‌های پلاستیکی را قانون‌گذاری می‌کند و همچنین به صورت دوره‌ای بطری‌های پلاستیکی را ارزیابی می‌کند. بطری‌های پلاستیکی آب، به علت سابقه خوب سالم بودن کمتر مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. درگذشته به گفته FDA مدارک کمی برای اثبات مضر بودن بطری‌های پلاستیکی برای سلامتی انسان بود، اما در ژوئن 2010، FDA از احتمال مضر بودن آن سخن گفت.

جستارهای وابسته

• قالب‌گیری بادی
• قالب‌گیری تزریقی
• طراحی قطعات پلاستیکی 

منابع

1. ↑ Sandra Laville and Matthew Taylor, "A million bottles a minute: world"s plastic binge "a climate change"", TheGuardian.com, 28 June 2017 (page visited on 20 July 2017).
2. ↑ http://inventors.about.com/library/weekly/aa091699.htm
3. ↑ http://www.packagingoftheworld.com/2014/04/plastic-vs-glass-why-plastic-containers.html
4. ↑ http://www.ptyco.com
5. https://alva.bigsite.ir/
6. https://alva.hamrahblog.com/
7. https://iranplastsanat.yektablog.net/
8. https://irplas.blog.ir/
9. https://plasticbox.blogsky.com/
10. http://plasticindust.parsiblog.com/

• [1]

از ویکی‌پدیا، دانشنامه? آزاد

 

تریاژ دستی مواد برای بازیافت.

بازیافت پلاستیک (به انگلیسی: Plastic recycling) فرایند بازیابی ضایعات پلاستیکی و فرآوری مجدد آنها به محصولات مفید است. به دلیل گمراه کننده بودن نمادها در بسته‌بندی‌های پلاستیکی و موانع فنی متعدد، کمتر از 10? از پلاستیک‌های ضایعاتی بازیافت شده‌اند.[1][2] در مقایسه با بازیافت سودآور فلزها، و مشابه با بازیافت کم ارزش شیشه‌ها، بازیافت پلیمرهای پلاستیکی اغلب به دلیل چگالی پایین و سود کم آن چالش برانگیزتر است.

 

کارخانه‌های بازیابی مواد وظیفه مرتب‌سازی و پردازش پلاستیک‌ها را بر عهده دارند. از سال 2019، به دلیل محدودیت‌های اقتصادی، این کارخانه‌ها برای کمک به زنجیره تأمین پلاستیک تلاش کرده‌اند.[3] صنعت پلاستیک حداقل از دهه 1970 می‌داند که بازیافت اکثر پلاستیک‌ها به دلیل این محدودیت‌ها بعید است. با این وجود، این صنعت برای گسترش بازیافت لابی کرده‌است در حالی که این شرکت‌ها همچنان به تولید پلاستیک بکر ادامه می‌دهند.[4][5]

 

 

جدایش فازی روغن و سرکه بالزامیک. مشابه چنین پدیده ای در هنگام اختلاط بسیاری از پلاستیک‌های مذاب با هم رخ می‌دهد.

وقتی انواع مختلف پلاستیک‌ها در کنار هم ذوب می‌شوند، مانند روغن و آب تمایل به جدایش فازی دارند و در لایه‌هایی بر روی هم قرار می‌گیرند. مرزهای فازی باعث ضعف ساختاری در ماده حاصل می‌شود، به این معنی که این مخلوط‌های پلیمری فقط در کاربردهای محدودی قابل استفاده هستند. به همین دلیل است که صنعت پلاستیک، کدهای شناسایی رزین را ایجاد کرده‌است. پلی پروپیلن و پلی اتیلن، دو پلاستیک ساخته شده به‌طور گسترده نیز چنین رفتاری دارند که این امر کاربرد آنها را برای بازیافت محدود می‌کند. هر بار که پلاستیک بازیافت می‌شود، باید مواد بکر اضافی به آن افزوده شود تا به بهبود یکپارچگی مواد کمک کند. به این طریق، حتی پلاستیک بازیافتی نیز از مواد پلاستیکی جدید استفاده می‌کند. بعلاوه، آن قطعه پلاستیکی فقط 2 تا 3 بار قابل بازیافت است.[6] بنابراین، حتی وقتی پلاستیک‌ها کد رزینی دارند یا برای بازیافت جمع‌آوری می‌شوند، فقط قسمت کوچکی از آن مواد بازیافت می‌شود. به عنوان مثال، تا سال 2017، تنها 8 درصد از پلاستیک‌های ایالات متحده بازیافت شده‌است.[7]

 

از آنجا که تقریباً تمام پلاستیک‌ها غیر-زیست تجزیه پذیر هستند، بازیافت می‌تواند نقشی در کاهش زباله‌های پلاستیکی داشته باشد. این امر به عنوان مثال برای کاهش تقریباً 8 میلیون تن پلاستیک زائد که هر ساله وارد اقیانوس‌ها می‌شود، بسیار مهم است.[8][9] با این حال، به دلیل پیچیدگی بازیافت پلاستیک‌ها، مقدار بسیار زیادی از پلاستیک‌هایی که برای بازیافت جمع‌آوری می‌شوند به روش‌های دیگری غیر از بازیافت فراوری می‌شوند، برای مثال آنها را می‌سوزانند یا بدون هیچ گونه فراوری آنها را در زمین دفن می‌کنند.